Mutluluk… Sanki bir sır gibi, herkesten saklanmış, sadece çok az kişinin eline geçen bir cevher. Ama nedense, ne kadar ararsak o kadar uzaklaşıyor. Belki de sorun, aradığımız yerlerde… Kur’an’da bize fısıldanan o hakikat gibi: Mutluluk, ne avuçta tutulan bir rüzgâr, ne de gözle görülen bir ışık. Mutluluk, Allah’ı bulduğumuz, O’nun huzuruna vardığımız bir an.
Mutluluk mu, Huzur mu?
Kur’an’da "mutmainlik" diye geçen o hal, iç huzurun en saf hali. Fecr Suresi’nde, “Ey mutmain olmuş nefis, Rabbine dön!” deniyor. İşte, huzur kapısı burada. Huzur, Allah’a dönebilmekte, O’ndan razı olmakta ve O’nun bizden razı olduğunu bilmekte saklı. “Nahl Suresi” bize ipucu veriyor: “Kim salih amel işlerse, ona mutlaka güzel bir hayat yaşatırız.” Güzel hayat… Kalbin Allah’a yaslandığı, ruhun inceliklere dokunduğu bir hayat bu.
Tasavvufta ise mutluluk, bu dünyanın albenisinden değil, insanın kendi içindeki yolculuğundan doğar. Allah’a yakınlık, insanın nefsinden sıyrılarak ulaşabileceği en büyük saadettir. Çünkü dünya, geçici; ama Allah’ı hissetmek, bir ömürlük değil, ebedi bir huzur vaadi.
Bugün birçok insan mutluluğun peşinde koşuyor. Daha fazla kazanmak, daha fazla sahip olmak, daha fazla sevilmek... Ama bu çaba, bizi bir yorgunluk, tükenmişlik döngüsüne sokuyor. Çünkü mutluluk, dışarıda değil. Aradığımız o derin huzur, ancak içeride; kalbin derinliğinde.
Peki, sürekli mutluluk arayışı neler getirir, neler götürür? Olumlu yanı, çaba, insanı dinamik tutar, hayata bağlar. Ama neyin peşinde koştuğunuz önemli. Olumsuz yanı ise, koştuğunuz şey geçiciyse, her kazandığınızda biraz daha kaybolursunuz. Mutluluğun tadı kaçar, yeni arayışlar başlar. Bu da ruhu yorar.
"Samimiyet, Şefkat ve Özveri" Üçlüsü
Prof.Acar Baltaş diyor ki: “Doyumlu hayat, elde ettiklerimizle değil, yaşadığımız samimiyet, şefkat ve özveri anlarının yoğunluğuyla ölçülür.” Bu söz, Kur’an’ın ve tasavvufun mesajını adeta modern bir dille özetliyor. Hayatı güzelleştiren, sizin ne aldığınız değil, başkalarına ne verdiğinizdir. Sevdiklerinizin kalbine dokunduğunuzda, Allah’ın rahmetine de dokunursunuz.
Şefkat, yalnızca başkalarına değil, kendinize de göstermeniz gereken bir haldir. Çünkü ruhunuz, kendinize bile incelikle yaklaşmazsanız hırpalanır. Özveri ise, insanı nefsin dar sokaklarından çıkarır, geniş vadilere taşır.
Derin bir nefes alın ve hayatın özünü hatırlayın.
Hayatı bir hediye gibi kabul edin. Ama bu hediye, ambalajıyla değil, içindeki anlamla kıymetli... Dünya, bir rüya olsa da Allah’ı bulduğunuzda, bu rüya anlam kazanıyor..
Mutluluğu yakalamak, suyu avuçlamaya çalışmaksa, huzur, o suyun içinde akmak gibi... Kendinizi o akışa bırakın. Hayatı Allah için yaşayın, sevdiklerinizin kalbine incelikle dokunun, ve en önemlisi, Allah’a güvenin.
Gerçek mutluluk, dışarıda bulacağınız bir şey değil. O, sizde, kalbinizin derinliklerinde. Bu dünyada Allah’a yaklaştığınız kadar mutlu, ondan uzaklaştığınız kadar yalnızsınız. Huzuru bulmak için fazla uzağa gitmenize de gerek yok. Çünkü huzur, Rabbine dönen mutmain bir nefste gizli... Ve bu dönüş, sizi bekliyor. Yeni bir başlangıç, bir tövbe-i istiğfar kadar yakın. Sevgiyle🌹 (07/01/2025)
SHU Aile Danışmanı,
Deniz Fatmanur Saraç
Comments